Η ΟΙΚΟΛΟΓΙΑ ΠΟΥ ΕΠΙΒΛΗΘΗΚΕ από τη δεκαετία του 1970 και μετά ως ηθική σχέση με τη φύση, γεννήθηκε πλάι στις νέες καπιταλιστικές ανάγκες της εποχής.
ΣΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ, καθώς ο παγκόσμιος εμπορικός πόλεμος οξύνεται, η γλώσσα της οικολογίας και της προστασίας του περιβάλλοντος οξύνεται κι αυτή. Οι «πράσινες ευαισθησίες» είναι ένας από τους τρόπους με τους οποίους τα καπιταλιστικά κράτη κανονίζουν τους λογαριασμούς τους με τα υπόλοιπα. Οι περιβαλλοντικές νομοθεσίες ενισχύονται παγκόσμια, ακριβώς επειδή ο χαρακτήρας της διακρατικής σύγκρουσης είναι κι αυτός παγκόσμιος.
Η «ΑΠΕΙΛΗ ΤΩΝ ΜΕΤΑΛΛΑΓΜΕΝΩΝ ΤΡΟΦΙΜΩΝ» είναι η γλώσσα με την οποία διεξάγεται η σύγκρουση συμφερόντων της βιομηχανίας τροφίμων.
Ο «κίνδυνος του νέφους» προέκυψε μέσα από τα αντιτιθέμενα συμφέροντα των εθνικών αυτοκινητοβιομηχανιών και της βιομηχανίας πετρελαίου.
Το «καθήκον της ανακύκλωσης» πυροδοτείται από τις τρέχουσες ανάγκες της βιομηχανίας πλαστικών.
ΤΑ ΚΡΑΤΗ ΕΛΕΓΧΟΥΝ με το μικροσκόπιο τις εισαγωγές τους και τις εξαγωγές τους. Ανησυχούν για το εμπορικό τους ισοζύγιο. Αναζητούν τρόπους για να επιτύχουν «οικονομική αυτάρκεια». Εν ολίγοις ετοιμάζονται, πιο ξέφρενα, πιο επίμονα, πιο αποφασιστικά να μας επιβάλλουν τι και πόσο θα τρώμε, τι και για πόσο θα φοράμε, που κι αν θα ταξιδεύουμε, με τι και πόσο θα ζεσταινόμαστε. Κι είναι σ’ αυτό το πολεμικό τοπίο που η «προστασία του περιβάλλοντος» λειτουργεί ως πολιορκητικός κριός.
Σάββατο 11 Μαρτίου στις 18.30 – Σαπφούς 131, Καλλιθέα
Για να δείτε ολόκληρη την αφίσα πατήστε εδώ.
