Για την ακρίβεια νομίζουμε ότι είναι ατομική επιλογή, αλλά στην πραγματικότητα το τι τρώμε έχει να κάνει αρκετά με τις γενικές κρατικές πολιτικές. Που λέτε αυτές οι κρατικές πολιτικές σχεδιάζονται στα Υπουργεία Οικονομικών, Υγείας, Εμπορίου και Εξωτερικών και προκύπτουν από μια γενική αποτίμηση των διεθνών εμπορικών σχέσεων, από εκτιμήσεις που έχουν να κάνουν με το εύρος των εισαγωγών και των εξαγωγών, από τη μελέτη των θερμίδων που έχει ανάγκη ένας ανθρώπινος οργανισμός, από τη σχέση που έχει το ελληνικό κράτος με τα υπόλοιπα και πάει λέγοντας.
Στη συνέχεια, αφού οι κρατικοί μηχανισμοί καταλήξουν, εμείς ενημερωνόμαστε από τους τηλεοπτικούς σεφ, από τους γιατρούς, από τα μαγειρικά ένθετα στις εφημερίδες, από τις συνταγές που μας χαρίζουν οι σουπερμαρκετάδες τι είναι «καλό» να τρώμε και τι είναι «καλό» να αποφεύγουμε. Δώστε προσοχή εδώ: οι ίδιοι άνθρωποι και μηχανισμοί που εργάζονται για να μένουμε σε σπίτια-τρύπες, να πληρωνόμαστε σκατά, να μας φερμάρουν οι μπάτσοι όποτε αντιμιλάμε, στο ζήτημα της διατροφής παριστάνουν ότι ενδιαφέρονται για το καλό μας. Περίεργο ε;
Ε, ναι περίεργο. Στην πραγματικότητα όταν τ’ αφεντικά μας μιλάνε για «καλή» διατροφή στην ουσία έχουν στο νου τους την εθνικά «ωφέλιμη» διατροφή – δηλαδή μια διατροφή που κοιτάει να ευνοεί την κατανάλωση προϊόντων της εγχώριας παραγωγής και κοιτάει να εμποδίζει την κατανάλωση εισαγόμενων προϊόντων. Γιατί; Όχι επειδή τα μεν είναι «υγιεινά» και τα δε «ανθυγιεινά», αλλά επειδή τα μεν βοηθάνε τα ντόπια αφεντικά και τα δε εμποδίζουν τα αφεντικά άλλων κρατών. Με λίγα λόγια τ’ αφεντικά μας μας λένε ότι είναι «ωφέλιμο» να τρώμε ό,τι βοηθάει τη δική τους τσέπη, κι ας είναι η μεγαλύτερη αηδία.
Για να μπορέσουν τα αφεντικά μας να γίνουν πιο ανταγωνιστικά (δηλαδή για να κερδίζουν πιο πολλά σε σχέση με τα αφεντικά της Ιταλίας, της Γαλλίας κλπ) μας καλούν να πειθαρχήσουμε στις νέες διατροφικές συνήθειες. Μας λένε ότι πρέπει να μειώσουμε το κρέας (δηλαδή να λαμβάνουμε λιγότερες θερμίδες) κι ότι πρέπει να μαγειρεύουμε με νεράντζια1 (δηλαδή να τρώμε σαβούρα που φυτρώνει στην Πανεπιστημίου). Ο έλεγχος του κράτους στο πιάτο μας δεν είναι καινούρια ιδέα. Κάθε φορά που η καπιταλιστική κρίση οξύνεται και μυρίζει μπαρούτι, αντίστοιχες ιδέες πέφτουν στο τραπέζι.
Ας πούμε στη ναζιστική Γερμανία είχε απαγορευτεί το λευκό ψωμί, ενώ επιτρεπόταν μόνο το μαύρο ψωμί σίκαλης (το λευκό ψωμί ήταν εισαγόμενο, η σίκαλη ήταν γερμανικό προϊόν). Στην Ιταλία του Μουσολίνι είχε οργανωθεί ολόκληρη κρατική καμπάνια, σύμφωνα με την οποία τα ζυμαρικά δεν ήταν «θρεπτικά» (η παραγωγή τους βασιζόταν σε εισαγόμενες ύλες) και έπρεπε να αντικατασταθούν από το ρύζι (που υπήρχε εν αφθονία στην Ιταλία).2 Το 1970 στην Ελλάδα οι διαφημίσεις εκθείαζαν το χοιρινό κρέας ως «υγιεινό» και «καθαρό», γιατί έτσι μειώνονταν οι εισαγωγές μοσχαρίσιου κρέατος.3
#allazoumesinithies
Αν δεν έχετε μπει στη σελίδα του ΑΒ Βασιλόπουλος allazoumesinithies.ab.gr πρέπει να μπείτε οπωσδήποτε. Εκεί θα βρείτε διάφορες συνταγές, προφανώς χωρίς κρέας, γιατί όπως λέει και η σελίδα πρέπει να αλλάξουμε συνήθειες. Οι συνταγές όμως που ξεζωρίζουν είναι:
- Οι συνταγές για ωμοφαγία, που όλως τυχαίως θυμήθηκαν να μας πουν πόσο υγιεινό είναι να τρως τα λαχανικά σου ωμά τώρα που το κράτος προσπαθεί με νύχια και με δόντια να μειώσει τις εισαγωγές ενέργειας.
- Οι συνταγές με αποφάγια, όπως ψωμί με μπανανόφλουδες.
Και ύστερα θέλουν να πιστέψουμε ότι νοιάζονται για την υγεία μας.
Μεσογειακή διατροφή και πράσινα άλογα.
Κλασική προπαγανδιστική αποτύπωση της εθνικά «ωφέλιμης» διατροφής. Το κρέας (εισαγόμενο) είναι διαβολικό. Το μπρόκολο (εγχώριο) είναι φανταστικό.
1 «Γιατί κανείς δεν μαγειρεύει με νεράντζια;», kathimerini.gr, 08/04/2022
2 ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ: Η προετοιμασία για πόλεμο στην Ελλάδα και τον κόσμο», περιοδικό Antifa #80, 05/2022
3 «Οι Έλληνες πρέπει να μάθουν να τρώνε χοιρινό», Απογευματινή, Δεκέμβριος 1971. Το βρήκαμε στο «Οι περιπέτειες του Μίστερ Νόστιμου!», περιοδικό 151 #24, Χειμώνας-Άνοιξη 2022.
