Πρόσφατα μας άφησε χρόνους o κος Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, υπουργός οικονομικών της Γερμανίας τα περίφημα χρόνια των «μνημονίων». Μιλάμε για τον άνθρωπο που χαρακτηρίστηκε ως ο «δήμιος της Ελλάδας» και ο «μεγαλύτερος ανθέλληνας μετά τον Κίσινγκερ» (ο τιιι;;;). Μας έτρωγε η περιέργεια να μιλήσουμε έστω και μετά θάνατον με αυτόν τον σκληρό καριόλη. Καλέσαμε λοιπόν το πνεύμα του και…
Α.Σ.: Πως πάει ρε Βολ;
Β.Σ.: Άσε ρε μαλάκα ακόμα τρέχω για κάτι χαρτιά , περιμένω να σαρανταρίσω να την αράξω λίγο.
Α.Σ.: Λοιπόν, να ξέρεις ότι στην Ελλάδα είχες την τιμητική σου αυτές τις μέρες. Κατάρες, αφιερώματα στην tv για το πόσο κακός ήσουν, άρθρα για τα δεινά που πέρασε ο ελληνικός λαός εξαιτίας σου…
Β.Σ.: Ένα σύννεφο να πέσω! Τι ίδιες μαλακείες λέγανε τα αφεντικά σας και οι τσάτσοι τους και όταν ζούσα. Τους το δίνω πάντως, ήμουν ότι πρέπει για villain και βασικά με χρησιμοποιούσαν για να πετάνε την μπάλα στην εξέδρα. Και εγώ το ίδιο θα έκανα.
Α.Σ.: Για ξηγήσου.
Β.Σ.: Ρε μαν, εγώ στην πραγματικότητα ήμουν ένας αναλώσιμος κρατικός υπάλληλος. Όσο ήμουν υπουργός οικονομικών του γερμανικού κράτους, δούλευα για τα αφεντικά μου και τα συμφέροντα τους. Πριν και μετά από εμένα υπάρχει κάποιος άλλος. Το ίδιο ισχύει και για το δικό σας κράτος και για τα δικά σας αφεντικά. Έχουν και αυτά τους δικούς τους υπουργούς-υπαλλήλους.
Α.Σ.: Οπότε;
Β.Σ.: Οπότε δώσε βάση σε αυτό που είπα: κράτη, αφεντικά, συμφέροντα. Ο Κόσμος κινείται γύρω από αυτά. Διάφορα που συμβαίνουν, από την ψήφιση ενός νομοσχεδίου που κόβει τους μισθούς στο μισό μέχρι και την… κήρυξη ενός πολέμου, είναι συνυφασμένα με τα κράτη και τα αφεντικά τους και τα συμφέροντα τους. Δεν συμβαίνουν εξαιτίας ενός «τρελού ηγέτη» ή ενός «κακού ανθρώπου» όπως με παρουσίαζαν στην Ελλάδα. Got it;
Α.Σ.: Χμ, οκ…
Β.Σ.: Στο μεταξύ λέγανε θυμάμαι ότι μισώ τον «ελληνικό λαό». Δεν κατάλαβα ποτέ τι σημαίνει «ελληνικός λαός», εγώ σαν υπάλληλος των γερμανικών αφεντικών πάντως, είχα πρόβλημα μόνο με τα ελληνικά αφεντικά και τους δικούς υπαλλήλους.
Α.Σ.: Για πες.
Β.Σ.: Ήταν τότε που είχε σκάσει η παγκόσμια καπιταλιστική κρίση, το κράτος σας και τα αφεντικά σας είχαν κάποια… ζητηματάκια με το δημόσιο χρέος και μας ζητούσαν κάποιες… «διευκολύνσεις». Τις οποίες δε μπορούσαμε να τις δώσουμε χωρίς «ανταλλάγματα» όπως καταλαβαίνεις. Όπως για παράδειγμα να φορολογήσει το ελληνικό κράτος τους Έλληνες εφοπλιστές και τους Έλληνες επιχειρηματίες στα νησιά. Κάτι τέτοια ζητάγαμε με τα «μνημόνια». Σκοπός μας ήταν, τα δικά μας αφεντικά να αποκτήσουν πλεονέκτημα στον ανταγωνισμό τους με τα ελληνικά. Απορώ όμως, εσάς τους υπόλοιπους αυτό γιατί σας πείραζε; Έχετε μήπως καράβια; Ή μπα και έχετε τίποτα ξενοδοχεία και μπιτσόμπαρα στην Μύκονο; Νόμιζα ότι οι περισσότεροι πάτε να δουλέψετε σεζόν εκεί.
Α.Σ.: Οκ καλά τα λες, χεστήκαμε για τους εφοπλιστές και τους ξενοδόχους. Λέγανε όμως εδώ ότι εσύ έκοψες τους μισθούς.
Β.Σ.: Ξέρω… Τεράστιο ψέμα ρε μαλάκα! Αλήθεια, γιατί να με νοιάζει εμένα η τιμή της εργασίας των πλεμπαίων στην Ελλάδα; Είχα τους δικούς μου πλεμπαίους aka εργατική τάξη στη Γερμανία για να ασχοληθώ. Όλες οι μειώσεις μισθών που ψηφίστηκαν στην ελληνική βουλή, ψηφίστηκαν με εντολή των ελληνικών αφεντικών. Σκέψου το λογικά, μετά την μείωση των μισθών με νόμο το 2012, ο φούρναρης της γειτονιάς πχ που είχε 5 εργάτες και από 800 τους έδινε πλέον 600, έβαζε 1.000 ευρώ στην τσέπη. Και ότι το ίδιο ίσχυε για τον ξενοδόχο, τον σουπερμαρκετά, τον σουβλατζή και πάει λέγοντας. Ποιος έβγαινε κερδισμένος απ’ όλο αυτό; Εγώ ή τα αφεντικά σας;
Α.Σ.: Τελικά δεν ήσουν και τόσο κακός ε;
Β.Σ.: Σου είπα και πριν ρε. Ένας κρατικός υπάλληλος ήμουν στην υπηρεσία των αφεντικών μου. Ούτε ποτέ σας είπα «10 ώρες, 500 ευρώ και αν σ΄ αρέσει», ούτε το νοίκι σας ζήτησα, ούτε χέρι στη δουλειά σας έβαλα, ούτε κάλεσα τους μπάτσους να σας μαζέψουν, ούτε… Άλλοι σας κάνουν την ζωή πατίνι και ταυτόχρονα σας λένε ότι είστε όλοι απ’ την ίδια μπάντα, πλούσιοι και φτωχοί, αφεντικά και δούλοι. Είστε λέει… «Έλληνες» και για τα δεινά σας φταίει ο Σόιμπλε ή ο Ερντογάν, ή ο «ιός» κ.ο.κ. Ε, αν τους πιστεύετε ρε μπρο, είστε μεγάλοι μαλάκες.
Α.Σ.: Χμ, δεν έχεις και άδικο.
Β.Σ.: Ώπα, τι βλέπω, με παίρνει τηλέφωνο ο Κίσινγκερ, λοιπόν πρέπει να την κάνω, έχουμε κανονίσει.
Α.Σ.: Ρε κάτσε που πας, περίμενε. Σόιμπλε; Βολ;
Β.Σ:…
Πάω για τσιπουράκια με τον Κίσινγκερ. Γατάκια…
