Οι πλατείες, τα παγκάκια, οι δρόμοι και τα πάρκα είναι τα μέρη που μπορούμε να μιλάμε μετά τη δουλειά ή το σχολείο, να αράζουμε και να ξεφεύγουμε από τις συνεχείς πειθαρχήσεις. Πλέον είναι και τα μόνα μέρη όπου δεν είμαστε αναγκασμένοι να δείχνουμε ‘’τα χαρτιά μας’’ και να μας ελέγχουν.
Το ξέρουμε ότι αυτά τα μέρη είναι ‘’δικά μας’’. Το ξέρουνε και αυτοί. Για αυτό και προσπαθούν με κάθε τρόπο να τα “αποστειρώσουν” με διάφορους τρόπους. Γεμίζουν τα πάρκα με λάμπες που βγάζουν έντονο άσπρο φως (λες και είμαστε σε χειρουργείο) για να είμαστε πιο εμφανείς στους ρουφιάνους. Παράλληλα βάφουν ταμπέλες, καφάο και τοίχους με υλικό antigraffiti για να μην κολλάμε αυτοκόλλητα και να μην βάφουμε.
Αλλά εμείς θα συνεχίσουμε να βάφουμε φώτα και τοίχους, να κολλάμε αυτοκόλλητα σε κάθε πιθανό και απίθανο σημείο της πόλης. Γιατί είναι ένας από τους τρόπους που έχουμε για να λέμε τη γνώμη μας και να ‘’επικοινωνούμε’’ ο ένας με τον άλλον μέσα στις γειτονιές μας.
