Από το 2012 οι αριστεροί και τα μίντιά τους προσπαθούν να πας πείσουν ότι οι ναζί κυριαρχούν στις πλατείες των γειτονιών, στα πέταλα των γηπέδων και στα σχολεία. Είναι αυτοί που λάνσαραν το μύθο του «αλβανού χρυσαυγίτη», των «φτωχών που γίνονται ακροδεξιοί» και των μαθητών που κάνουν καταλήψεις «για την ελληνικότητα της Μακεδονίας». Στην πράξη, όπου εμφανίστηκαν οι ναζί, το μόνο που κατάφεραν είναι να συσπειρώσουν τους εχθρούς τους και να μαζέψουν φάπες.
Ενάμιση χρόνο τώρα, ακούμε ότι για την αύξηση των τιμών, για τις απολύσεις, για το κόψιμο των μισθών, για την απαγόρευση κυκλοφορίας και διασκέδασης που έχει επιβληθεί στις ζωές μας, φταίει…. μία γρίπη! Οι καθηγητές, οι γιατροί, τα αφεντικά, η αστυνομία και οι πάσης φύσεως ρουφιάνοι με μικρή ή μεγαλύτερη εξουσία, έχουν αποκτήσει το δικαίωμα να μας ελέγχουν και να μας πειθαρχούν ακόμα περισσότερο.
Από την πρώτη μέρα που το ελληνικό κράτος «κόλλησε γρίπη», οι αριστερές οργανώσεις συνεισφέρουν όσο μπορούν ώστε κανείς να μην καταλαβαίνει τίποτα. Ζητούν συνεχώς περισσότερα μέτρα, καραντίνα, μάσκες, τεστ και εμβόλια, δηλαδή περισσότερο έλεγχο και πειθαρχία. Ταυτόχρονα λογοκρίνουν οποιαδήποτε γνώμη δε χωράει στο κυρίαρχο αφήγημα και τη βαφτίζουν συνωμοσιολογική και ακροδεξιά.
Αυτές οι πρακτικές δεν είναι ούτε αφελείς ούτε ακίνδυνες. Στην πραγματικότητα έχουν έναν στόχο: την εργατική τάξη και τα χίλια της πρόσωπα. Κάθε φορά που τα αφεντικά μας (είτε δεξιά είτε αριστερά) στοχοποιούν τις γειτονιές μας, τα ρούχα που φοράμε, τη μουσική που ακούμε, την αργκό που μιλάμε, τις απείθαρχες συμπεριφορές μας, τον τρόπο που διασκεδάζουμε και εκτονωνόμαστε, έχουν σκοπό να μας εγκληματοποιήσουν και να μας υποτιμήσουν ως εργάτες. Γι’ αυτό τις τελευταίες μέρες προσπαθούν ξανά να μας πείσουν ότι τα ΕΠΑΛ έχουν γεμίσει φασίστες.
Όποιος έχει περάσει έστω και έξω από ΕΠΑΛ γνωρίζει ότι οι μισοί δεν έχουν έλληνες γονείς και οι άλλοι μισοί ανήκουν στο κατώτερο κομμάτι της εργατικής τάξης. Αγόρια και κορίτσια που φτιάχνουν πολυεθνικές παρέες σαν αυτές που δέκα χρόνια τώρα έχουν κάνει τους ναζί να κρύβονται στα σπίτια τους.
Από το 2012 μέχρι σήμερα έχουν περάσει σχεδόν 10 χρόνια. Oι κρατικές ιδεολογίες για την εργατική τάξη ηγεμονεύουν ακόμα στον δημόσιο λόγο. Σήμερα η επίθεση στις πλάτες μας, μπορεί να φοράει ακόμα και την προβιά του αντιφασισμού. Σήμερα, αριστεροί και δεξιοί, δείχνουν τα ΕΠΑΛ και εννοούν ότι κάθε έκφραση της εργατικής τάξης, θα πρέπει να αντιμετωπίζεται με τη βία.
Για να δείτε ολόκληρη την αφίσα πατήστε εδώ.
