Παρουσία και παραμονή στο αστυνομικό τμήμα όποτε έχει αγώνα η ομάδα: να ένας τρόπος για να τιμωρηθούν οι οπαδοί που εμπλέκονται σε περιστατικά βίας στα γήπεδα. Όπως και διάφορες άλλες αλλαγές στις νομοθεσίες που αφορούν την εργατική τάξη, έτσι και αυτή, έχει περάσει σχεδόν εξ’ ολοκλήρου στα ψιλά. Βρεθήκαμε με τον Άκη, που τους τελευταίους μήνες έχει την τύχη να βιώνει τους περιορισμούς του αθλητικού νόμου από πρώτο χέρι, και συζητήσαμε για την περίπτωσή του αλλά και για τους οπαδούς γενικότερα.
To κείμενο δημοσιεύτηκε στο τεύχος #68 του περιοδικού antifa:πόλεμος ενάντια στο φόβο: http://www.antifascripta.net/LinkClick. … &tabid=329
Antifa: Για πες μας λοιπόν, όντως πηγαίνεις και κάθεσαι στο τμήμα όση ώρα παίζει η ομάδα σου;
Άκης: Δεν κατάλαβες! Πηγαίνω και κάθομαι στο τμήμα από δύο ώρες πριν την έναρξη του αγώνα μέχρι δύο ώρες μετά τη λήξη του. Δηλαδή γύρω στις 6 ώρες περίπου. Ευτυχώς, η ποινή περιλαμβάνει μόνο τους αγώνες μπάσκετ, διαφορετικά το πράγμα θα ξέφευγε…
Antifa: Πες τα μας λίγο από την αρχή όμως για να καταλάβουμε. Πως βρέθηκες εσύ σε αυτή τη θέση;
Άκης: Με είχαν συλλάβει έξω από το γήπεδο μετά από έναν αγώνα μπάσκετ. Είχε γίνει μια μικρομανούρα με τους μπάτσους, συνηθισμένη για γήπεδο, βρισκόμουν στο λάθος μέρος τη λάθος στιγμή και με τσακώσανε. Μετά από αυτό το πρόγραμμα είχε γαδά δυο βράδια, πηγαινέλα στα δικαστήρια και στη σήμανση και μας αφήσανε ελεύθερους με ένα δικαστήριο να εκκρεμεί. Εκεί λοιπόν στην γαδά έμαθα κάποια καινούρια πράγματα. Κατ’ αρχάς ότι υπάρχει υποδιεύθυνση της ασφάλειας που ασχολείται αποκλειστικά με τη βία στους αθλητικούς χώρους. Και ότι αν συλληφθείς για κάποιο περιστατικό που συμβαίνει “με αφορμή κάποια αθλητική εκδήλωση”, αυτόματα προστίθεται στη δικογραφία σου η κατηγορία της παράβασης του αθλητικού νόμου με τις επιβαρυντικές διατάξεις που αυτός προβλέπει. Ένα από αυτά που προβλέπει είναι και η παραμονή στο αστυνομικό τμήμα της περιοχής σου όποτε έχει αγώνα η ομάδα σου.
Antifa: Απ’ ότι καταλαβαίνω δεν ήσουνα και πολύ ενημερωμένος για τη νομοθεσία και τις συνέπειες της εφαρμογής της…
Άκης: Ελάχιστα… Σκέψου τη μέρα που βγήκε η απόφαση του δικαστηρίου αντιλήφθηκα το τι θα ακολουθήσει, όταν μου το ανακοίνωσε το προεδρείο. Είμαι που λες εκεί καθισμένος στην θέση του κατηγορουμένου και ακούω την δικαστίνα να κάνει τα μαθηματικά του ολέθρου: «ξεκινάμε με ποινή βάσης τους δέκα μήνες για την τάδε κατηγορία και μετά έχουμε συν 4 μήνες για το άλλο, συν 4 μήνες για εκείνο, συν 4 μήνες για ετούτο, συν 4 μήνες για το παρ’ άλλο…». Με τα πολλά λέει και αναστέλλεται επί τριετία και λέω από μέσα μου, ντάξει, τουλάχιστον γλύτωσα τα χιλιάρικα μιας εξαγοράσιμης ποινής… Έλα όμως που κράταγαν το καλύτερο για το τέλος: «Ο ποινικός κώδικας όμως», ξεκινάει η δικαστίνα, «προβλέπει και μια παρεπόμενη ποινή για τις υποθέσεις αθλητικής βίας, που θα σε επηρεάσει εσένα που είσαι οπαδός», αστειεύτηκε. Απαγόρευση εισόδου στο γήπεδο σε όλα τα αθλήματα της ομάδας, το ένα σκέλος της παρεπόμενης ποινής. Παρουσία και παραμονή στο ΑΤ του τόπου κατοικίας από δυο ώρες πριν την έναρξη των αγώνων μέχρι δυο ώρες μετά τη λήξη τους, το άλλο σκέλος. Αυτό το τελευταίο το αφήνει έτσι, στο φλου. Λέω ντάξει δεν μπορεί να εννοεί σε όλα τα αθλήματα, αυτό θα ήταν κανονική φυλάκιση… Πετάγεται εκεί ο δικηγόρος, κάτι λέει, και συμπληρώνει τελικά η δικαστίνα: «Εντάξει, ας εφαρμοστεί το μέτρο μόνο στους αγώνες μπάσκετ. Αλλά να ξέρετε αν παραβιαστεί αυτός ο περιορισμός τότε επιβάλλεται νέα ποινή η οποία δεν αναστέλλεται ούτε εξαγοράζεται, δηλαδή πας μέσα». Φρίκη… Και σκέψου υπάρχει άνθρωπος που έχει αυτό τον περιορισμό για όλα τα αθλήματα της ομάδας του, κάθε μέρα στο τμήμα για κανά 12 ωρο δηλαδή.
Antifa: Ξεκίνησε απ’ ότι καταλαβαίνω να εφαρμόζεται η παρεπόμενη ποινή σου ανεξάρτητα από την αναστολή της κύριας ποινής. Πως είναι λοιπόν αυτό στην πράξη;
Άκης: Ξεκίνησε άμεσα, λίγες μέρες μετά το δικαστήριο. Στην αρχή, που ήταν και φρέσκια η απόφαση, ήταν αρκετά ψυχοφθόρο. Κυρίως η σκέψη του πως μπορεί να επηρεαστεί η ζωή σου και η καθημερινότητά σου. Πρέπει να έχεις στο νου σου συνέχεια μέρες και ώρες. Να σημειώνεις ένα και δυο μήνες μπροστά το πρόγραμμα της ομάδας. Να σκέφτεσαι πως θα μοντάρεις το θέμα της δουλειάς. Γιατί φυσικά είναι και αυτό το βαρίδι. Και στα δικαστήρια οι αρμόδιοι αλλά και οι μπάτσοι, που είναι υπεύθυνοι για την εκτέλεση της ποινής, όλοι λένε ότι ο νόμος γράφει υποχρεωτική παρουσία στο τμήμα, οπότε αν δουλεύεις τις ώρες του αγώνα τότε πολύ απλά… δεν πρέπει να πας δουλειά! Σε αυτό το σημείο αντιλαμβάνεσαι πλήρως το μέγεθος της παράνοιας. Κατά τ’ άλλα, πλέον έχει γίνει ψιλορουτίνα η φάση. Πάω στο τμήμα σχεδόν κάθε βδομάδα για κάνα πεντάωρο, με θυμούνται και με χαιρετάνε οι μπάτσοι, λέμε μαλακίες στο φιλικό. Ποιος να το πίστευε δηλαδή…
Αntifa: Εμ, βέβαια δεν είναι και από τα πιο ευχάριστα μέρη στην πόλη για να περνάς πεντάωρα σε τακτική βάση…
Άκης: Ναι, προφανώς. Πηγαίνοντας εκεί σε τέτοια συχνότητα αντιλαμβάνεσαι από λίγο πιο κοντά πως επηρεάζει ένα αστυνομικό τμήμα τη ζωή της γειτονιάς σου. Κατ’ αρχάς μπαινοβγαίνουν συνέχεια άπειροι μετανάστες. Για να δώσουν το παρόν, για προσαγωγή, για σύλληψη. Και όχι μόνο μετανάστες. Συχνά πυκνά σκάνε κλούβες και ξεφορτώνουν 20-30 πρεζάκηδες, που τους έχουν μαζέψει σκούπα από κάποια πιάτσα στο κέντρο, τους κάνουν εξακρίβωση και τους αφήνουν να γυρίσουν με τα πόδια, έτσι για το καψόνι. Φέρνουν κάγκουρες, μεθυσμένους, άστεγους, τρελούς, όλο τον πάτο της εργατικής τάξης. Οι πιο φασαριόζοι αντιμετωπίζονται με φάπες και φωνές. Αλλά και το πιο προνομιούχο κομμάτι της γειτονιάς κάνει κι αυτό την εμφάνισή του στο τμήμα. Έχω δει ιδιοκτήτες να έρχονται για να αφήσουν ενοικιαστήρια γιατί προτιμούν έναν ένστολο να μένει στο σπίτι τους. Έρχονται κάτοικοι να καταγγείλουν τους γείτονές τους που κάνουν φασαρία ή κάποιο παιδί που βάρεσε το παιδί τους στο σχολείο.
Antifa: Εσένα πως σε αντιμετωπίζουν στο τμήμα;
Άκης: Όπως σου είπα και πριν, είναι γενικά ευγενικοί. Συζητάμε για μπάλα, λέμε καμιά μαλακία, έχουν ένα ύφος του στυλ «τι σου τυχε κι εσένα». Φυσικά δεν επιδιώκω διαρκή κουβέντα, πόσα να πεις άλλωστε με αυτούς τους ανθρώπους. Σαν φιγούρες, αυτοί του τμήματος, είναι κάτι σαν δαπίτες στο παρουσιαστικό και τα ενδιαφέροντα, με μυαλά καμένου τηλεθεατή. Επίσης, το 90% είναι από την επαρχία, πράγμα που δεν μου κάνει και μεγάλη εντύπωση. Απ’ την άλλη, αυτοί της άμεσης δράσης και της ΔΙΑΣ, είναι πιο στρατόκαυλοι στο παρουσιαστικό και με πιο σκληρό υφάκι. Τέλος πάντων, έχω μια αίσθηση ότι για διάφορους από αυτούς η φιγούρα «οπαδός» τους είναι πιο οικεία απ’ ότι διάφορες άλλες φιγούρες που μπαινοβγαίνουν στα τμήματα.
Antifa: Για πες λίγα παραπάνω γι’ αυτό το τελευταίο με τους οπαδούς…
Άκης: Εμ, έτσι όπως το πα, που να βγάλεις άκρη. Είναι μωρέ ότι και οι κοινότητες των οπαδών, ακόμα και των «οργανωμένων οπαδών», έχουν στο εσωτερικό του διάφορες αντιθέσεις και διαστρωματώσεις. Είναι μια μεγάλη συζήτηση, που πρέπει γενικά να γίνεται, γύρω απ’ τις μεταβολές στον κόσμο της κερκίδας, απ’ την εποχή των οπαδών στα 80s με τα φλάι μπουφάν και τη μαλλούρα μέχρι σήμερα.
Είναι αρκετά γνωστό ας πούμε ότι ο αθλητισμός, με το ποδόσφαιρο πρώτο στη λίστα, είναι πολύ προνομιακό πεδίο για διάφορους μικρούς και μεγάλους μαφιόζους, οι οποίοι πέρα από το ξέπλυμα χρήματος και άλλες βρωμοδουλειές όπως στησίματα αγώνων, παράνομα στοιχήματα κλπ, έχουν τη δυνατότητα να δημιουργούν κύκλους επιρροής γύρω τους, από το τοπικό επίπεδο της επαρχίας μέχρι την κεντρική πολιτική σκηνή και να μετατρέπονται σε δημόσια πρόσωπα. Γύρω από αυτούς, τους λιγότερο ή περισσότερο μαφιόζους στις διοικήσεις των αθλητικών σωματείων, μπορούμε να τοποθετήσουμε σε ομόκεντρους κύκλους τα διάφορα υλικά συμφέροντα που συσπειρώνονται τριγύρω τους, από συνεργαζόμενους επιχειρηματίες, «ανθρώπους του αθλητισμού» για όλες τις δουλειές, δημοσιογράφους, διαιτητές, προπονητές, αθλητές και φυσικά οπαδούς. Μερίδα των τελευταίων είναι γεγονός, ότι βρίσκεται σε ανοιχτή επικοινωνία με τις διοικήσεις με διάφορα προνόμια, είτε άμεσα, όπως μεροκάματα για διάφορα θελήματα των διοικήσεων και ευνοϊκή δικαστική μεταχείριση στις ποινικές υποθέσεις τους, είτε έμμεσα με την συμμετοχή λόγω της οπαδικής τους ιδιότητας σε νόμιμες ή παράνομες δουλειές που δεν συνδέονται άμεσα με την ομάδα σαν σωματείο (προστασίες σε μαγαζιά, εμπόριο ναρκωτικών στις γειτονιές που κυριαρχούν κ.α). Με τόση σκατίλα μέσα στον αθλητισμό πως να μην εμπλέκονται και οι μπάτσοι, σκέψου κατ’ αρχάς ότι πολλές φορές είναι πρώτη γραμμή σε οπαδικά σκηνικά παιδιά μπάτσων!
Φυσικά, στις κερκίδες υπάρχει και η πολυεθνική εργατική τάξη που όταν δεν εμπλέκεται στην κλιμακούμενη οπαδική βία πληρώνοντας βαρύ τίμημα, στοχοποιείται από τα διάφορα νομικά κατασκευάσματα της τελευταίας 15ετίας και βάλε, που παριστάνουν ότι προσπαθούν να λύσουν το πρόβλημα της βίας στα γήπεδα, ενώ στην πραγματικότητα ο στόχος είναι να σπρώξουν τους λιγότερο προνομιούχους οπαδούς περισσότερο στον πάτο. Γιατί, όταν γίνει η μαλακία και κάποιος πρέπει να την πληρώσει, θα είναι πάντα αυτός με τα λιγότερα κονέ…
Antifa: Είναι μεγάλη συζήτηση αυτή όμως και πρέπει να βάλουμε μια τελεία.
Άκης: Τότε να πω κάτι καλό για το τέλος, γιατί το παράκανα με την απαισιοδοξία. Αυτή τη στιγμή, από τις κερκίδες των μεγάλων κατηγοριών μέχρι τα ερασιτεχνικά πρωταθλήματα, πολυεθνικές φουρνιές πιτσιρικάδων και αντιφασίστες οπαδοί δίνουν δυναμικά το στίγμα τους στις κερκίδες και στις γειτονιές τους. Ίσως μάλιστα πολλές φορές η γειτονιά να είναι και ένα πιο προνομιακό πεδίο δραστηριοποίησης από την κερκίδα καθ’ εαυτή όπου οι περιορισμοί πολλές φορές είναι ασφυκτικοί. Είναι κομμάτι της εργατικής τάξης που δέχεται επίθεση μέσα στην κρίση, και όσο κι αν το γήπεδο είναι ένα πολύ απαιτητικό κοινωνικό πεδίο, πολλές φορές τους βλέπουμε να εκδηλώνουν απίστευτη δημιουργικότητα και αίσθηση κοινότητας, κάτι που πιστεύω συμβάλλει στην προσπάθεια ανατίμησης όσων στριμωχνόμαστε από τις κρατικές πολιτικές. Πρέπει αυτό να γίνει αντιληπτό από όσους συμμετέχουμε σε πολιτικές ομάδες, κι εγώ σαν τέτοιος μιλάω τόση ώρα, αλλά μάλλον αυτό το ξέρατε από πριν!