Το αφήγημα περί πανδημίας, φονικών ιών και μεταλλάξεων φαίνεται να μην έχει τελειωμό. Παράλληλα, ο διαχωρισμός της κοινωνίας σε έχοντες και μη κατέχοντες πιστοποιητικών (ενώ τελευταία και σε έχοντες “ληγμένων” πιστοποιητικών), τείνει να συμπληρώσει την νέα εποχή πειθαρχήσεων και ελέγχων της εργατικής τάξης, η οποία έχει ξεκινήσει εδώ και δύο χρόνια. Οι καθημερινές καταναλωτικές συνήθειες, ο ελεύθερος χρόνος μετά την δουλειά και η ένταση της εργασίας φαίνεται να έχουν αλλάξει τόσο πολύ δραστικά (προς το χειρότερο), που πλέον οι ζωές μας δύο χρόνια πριν φαντάζουν μακρινό παρελθόν.
Το κράτος και τα αφεντικά ξέρουν όμως ότι όσο σφίγγει η θηλιά γύρω από τον λαιμό της εργατικής τάξης και όσο η πίεση και η ένταση πάνω στις ζωές μας γίνεται πιο έντονη, άλλο τόσο θα αυξάνεται και η απειθαρχία. Γι’ αυτό και όλοι αυτοί οι “ειδικοί” αλλά και οι ρουφιάνοι τους έχουν βαλθεί να στοχοποιούν συνέχεια όλο αυτό το κομμάτι της κοινωνίας που περιλαμβάνει τις ανήλικες “συμμορίες”, τους μαθητές των ΕΠΑΛ και αυτούς που αράζουν στις πλατείες και πηγαίνουν στα γήπεδα. Γι’ αυτό και δεν είναι τυχαίο ότι όλες αυτές οι ειδήσεις που ακούγονται για “εγκληματίες”, “φασίστες” και διαφόρων ειδών “αρνητών” αφορούν εργατικές γειτονιές.
Για όλους τους παραπάνω λόγους πιστεύουμε ότι πρέπει να οργανώσουμε την απειθαρχία μας, να ξεπεράσουμε τα όρια της γειτονιάς μας και να αναγνωρίσουμε μαζί όλα αυτά τα κοινά που μας ενώνουν. Για να υπερασπιστούμε τις ζωές μας, την κουλτούρα μας και την αξιοπρέπειά μας καθώς και να αντισταθούμε σε όλες αυτές τις πειθαρχήσεις που είναι εδώ γύρω μας αλλά και σε αυτές που έρχονται.
Ρολά στην Καλλιθέα.
Graffiti στον Ταύρο.
