Τον τελευταίο καιρό η συγκάλυψη των βιασμών και δολοφονιών γυναικών στα ελληνικά νησιά έχει αναδειχθεί στο πιο hot σπορ των μίντια, των δικηγόρων και των μπάτσων. Και όχι αδίκως καθώς κάθε καλοκαίρι το πεδίο προσφέρεται με πληθώρα «μεμονωμένων περιστατικών».
Το θράσος των φασιστοφυλλάδων- που είναι βαρέλι δίχως πάτο- έφτασε στο σημείο να παρουσιάσει τις καταγγελίες βιασμού ως «φάμπρικα εικονικών βιασμών με σκοπό την είσπραξη αποζημίωσης από τις ταξιδιωτικές ασφάλειες». Οι νεαρές τουρίστριες που καταφθάνουν κατά χιλιάδες στα ελληνικά νησιά μετατράπηκαν ξαφνικά από «κινητά πορτοφόλια» σε πονοκέφαλο για την ΕΛ.ΑΣ. καθώς καταγγέλλουν σωρηδόν «ψευδείς» βιασμούς.
Να πως δουλεύει το πράμα: Οι τουρίστριες έρχονται σε προορισμούς όπως η Ρόδος μέσω ειδικών πακέτων από ταξιδιωτικά γραφεία. Τα πακέτα αυτά απευθύνονται σε ηλικίες 19 με 30 και budget «μην περιμένεις να ‘χει και ντουζιέρα το δωμάτιο». Η τοπική κοινωνία τις υποδέχεται με τη γνωστή φιλόξενη ατμόσφαιρα (δουλεμένη ήδη από τα 80’s) του γκρικ καμάκι και του σφηνάκι 1 ευρώ. Εκρηκτικός συνδυασμός που εδώ και χρόνια δεν έχει αφήσει παραπονεμένους ούτε τους ξενοδόχους και τους ταβερνιάρηδες των νησιών ούτε όμως και τα διάφορα τοπικά καθάρματα που είδαν τις τουρίστριες σαν μία πρώτης τάξεως ευκαιρία να «το ρίξουν λίγο έξω». Εξάλλου, η φιγούρα της μεθυσμένης νεαρής γυναίκας που θέλει να διασκεδάσει είναι αρκετή για να βγάλει λάδι κάθε επίδοξο βιαστή.
Γνώμη με την οποία είναι σύμφωνη και η ελληνική αστυνομία. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο που σε περιοχές σαν κι αυτές οι μπάτσοι προσπαθούν με θέρμη να πείσουν τις κοπέλες, που καταγγέλλουν τον βιασμό τους, ότι κάνουν λάθος! Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση της Τοπαλούδη-φοιτήτριας στη Ρόδο- η οποία ένα χρόνο πριν βιαστεί και δολοφονηθεί είχε καταγγείλει στο ΑΤ προηγούμενο ομαδικό βιασμό της χωρίς καν το γεγονός να καταγραφεί. Αντίστοιχη είναι και η περίπτωση της Βρετανίδας τουρίστριας στην Κύπρο η οποία όταν κατήγγειλε τον ομαδικό βιασμό της ανακρίθηκε επί 8 ώρες από την αστυνομία με μόνο σκοπό να αποσύρει τη μήνυση και όταν εν τέλει το έκανε, προφυλακίστηκε για ένα μήνα με την κατηγορία της δημόσιας βλάβης.
Γνωρίζουμε πολύ καλά πως οι ζώνες διασκέδασης που δημιουργήθηκαν στα ελληνικά νησιά τα προηγούμενα χρόνια αποτέλεσαν τόπους όπου πάτησε και γιγαντώθηκε η κουλτούρα του βιασμού. Οπωσδήποτε, οι περιπτώσεις βιασμών που περιγράψαμε παραπάνω είναι μόνο ένα μικρό δείγμα των θυμάτων της κουλτούρας αυτής. Χιλιάδες εργάτριες, μετανάστριες , φοιτήτριες έχουν κληθεί να αντιμετωπίσουν τη συνθήκη αυτή στους «εργασιακούς παραδείσους» της σεζόν, των ξενοδοχείων και των μπαρ, απέναντι στ’ αφεντικά τους. Ο μύθος των «εικονικών βιασμών» είναι μία υπενθύμιση αυτής της τάξης πραγμάτων. Είναι πρώτα απ’ όλα ένα ολοφάνερο ξέπλυμα της ζοφερής πραγματικότητας των υποτιθέμενων ελληνικών παραδείσων. Είναι όμως και ένα ευφάνταστο εργαλείο συσκότισης των πραγματικών κινήτρων του βιαστή και ανακατεύθυνσης της δημόσιας συζήτησης στη συμπεριφορά του θύματος. Είναι μία υπενθύμιση ότι γι’ άλλη μια φορά καλά θα κάνουμε να το βουλώσουμε.
