Τα συλλαλητήρια για τη Μακεδονία, ο Κατσίφας, η διάλυση της Μέσης Ανατολής, η αναδιάρθρωση των πολιτικών δημόσιας τάξης, η διάλυση του πολιτικού συστήματος, η επιστράτευση των παρακρατικών μηχανισμών στο πλευρό του κράτους, ο αντιτουρκικός ρατσισμός υπήρξαν όλα τους κομβικά επεισόδια των τελευταίων 10 χρόνων. Αλλά, όχι μόνον για τους φασίστες.
Εξαιτίας της θέσης απ’ την οποία είμαστε αναγκασμένοι να αντιμετωπίζουμε αυτόν τον κόσμο, χιλιάδες εργάτες κι εργάτριες, τμήματα του νέου πολυεθνικού προλεταριάτου, αρνηθήκαμε να το βουλώσουμε. Στις δουλειές και στις γειτονιές μας, στα γήπεδα και στα σχολεία, ανακαλύψαμε νέους εχθρούς και τους στριμώξαμε στη γωνία. Κυρίως όμως γνωριστήκαμε αναμεταξύ μας, εφεύραμε καινούριους τρόπους να πολεμάμε, γεννήσαμε νέες εμπόλεμες γλώσσες. Κοντολογίς φτιάξαμε και χρησιμοποιήσαμε νέα εργαλεία για τις ανάγκες του ταξικού πολέμου στο σήμερα.
Νιώθουμε και είμαστε κομμάτια μιας κοινωνίας που αλλάζει.
Μιλάμε και δρούμε από τη σκοπιά της νέας εργατικής τάξης.
Αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι δεν είμαστε μόνοι, δεν είμαστε μόνες.
Είναι από κει που παίρνουμε δύναμη και συνεχίζουμε, στις καρδιές και στα μυαλά.
[rl_gallery id=”658″]
