Αν κανείς πιστέψει τις κυρίαρχες αφηγήσεις, ο ρατσιστικός παροξυσμός που συγκλόνισε χωριά, νησιά και πόλεις ολόκληρες ήταν αποτέλεσμα «ξενοφοβίας». Το δίχως άλλο, πρόκειται για έναν απ’ τους ανθεκτικότερους μύθους της νεοελληνικής ιστορίας.
Τα μικρά και τα μεγάλα αφεντικά, οι τοπικοί και κεντρικοί πολιτικοί τους εκπρόσωποι επιδιώκουν με κάθε τρόπο να έχουν μετανάστες στο πεδίο της εξουσίας τους. Αυτό που παρουσιάστηκε ως «σκληρές αντιδράσεις» ενάντια στην εγκατάσταση μεταναστών (στο ένα ή στο άλλο σημείο της ελληνικής επικράτειας), δεν είναι τίποτα άλλο παρά ο ειδικός τρόπος συσκότισης των πραγματικών προθέσεων των κάθε λογής ντόπιων αφεντικών. Οι αρχικές κραυγές ενάντια στους μετανάστες ακολουθούνται πάντα από διαπραγματεύσεις για το είδος και την ποσότητα της εργατικής δύναμης που θα τους παρασχεθεί προς εκμετάλλευση. Κι είναι στα πλαίσια αυτής της διαπραγμάτευσης που μικρότερα ή μεγαλύτερα εργατικά απαρτχάιντ χτίζονται απρόσκοπτα ανά την Ελλάδα.
Μπήκαμε στον κόπο και εξετάσαμε προσεκτικά τα λόγια και τα έργα των ντόπιων αφεντικών μέσα στην τελευταία διετία. Διαπιστώσαμε ότι ο ρατσισμός-ως-ιδεολογία ήταν απλώς η βιτρίνα, πίσω απ’ την οποία ξεπρόβαλλε αμείλικτος ο ρατσισμός-ως-υλικό συμφέρον. Και καθώς το κάναμε, παρατηρούσαμε κι άλλους μύθους να ραγίζουν.
Πολυτεχνείο, Κτήριο Γκίνη, Αμφ. 18
Πέμπτη 30 Γενάρη, 19:00
