Μπορεί πλέον να μην το θυμούνται πολλοί, αλλά το 2013, δυο γειτονιές παραδίπλα, στα Πετράλωνα, δύο φασίστες από τη Νέα Σμύρνη μαχαίρωσαν και σκότωσαν τον Πακιστανό Σαχτζάτ Λουκμάν. Πολλές τέτοιες επιθέσεις έχουν περάσει ατιμώρητες, αλλά οι δύο νεοσμυρνιώτες σίστες ήταν άτυχοι και συνελήφθησαν. Πρόσφατα καταδικάσθηκαν με βάση τον «αντιρατσιστικό νόμο».
Σύμφωνα με την απόφαση, ο Λουκμάν «είχε πράο και φιλήσυχο χαρακτήρα αποφεύγοντας τις έριδες και τους διαπληκτισμούς. Βρισκόταν στην Ελλάδα έχοντας αποκτήσει πολιτικό άσυλο και εργαζόταν στη λαχαναγορά. Ήταν πολύ προσεκτικός κατά τις μετακινήσεις του λόγω της αύξησης των ρατσιστικών επιθέσεων».
Δηλαδή αν δε ήταν «πράος και φιλήσυχος» ή αν δεν είχε «αποκτήσει πολιτικό άσυλο» τότε τί; Θα ήταν κομπλέ που τον σκότωσαν δύο σκουπίδια; Σύμφωνα με το νόμο, ένας μετανάστης πρέπει να είναι φιλήσυχος, να έχει χαρτιά, να πηγαίνει μόνο στη δουλειά του και να φοβάται τους ναζί. Αλλιώς δεν είναι «θύμα ρατσιστικής επίθεσης». Ε, σιγά μην είναι αυτό αντιρατσισμός!
Αλλά αυτή είναι η λειτουργία του αντιρατσιστικού νόμου. Υποτίθεται πως καταδικάζει τους ναζί ως ρατσιστές, αλλά στην πραγματικότητα ξεπλένει τα κρατικά οργανωμένα πογκρόμ, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, τους μπάτσικους ελέγχους, τα δεκάδες αφεντικά που εκμεταλλεύονται την εργασία των μεταναστών. Ξεπλένει τον βαθύτερο κρατικό ρατσισμό, αυτόν που δεν κουβαλά σβάστικα. Που δεν έχει να κάνει με το αν οι μετανάστες είναι μαύροι. Αλλά με το ότι είναι εργάτες.
Τα όσα υποστηρίζαμε τότε μας φαίνονται ακόμα χρήσιμα και επίκαιρα.
